Gry, które prawie wszyscy lubią... poza mną. ;-)

[charlie]

Horror w Arkham, Talisman, Through the Ages, Zimna Wojna

[Veridiana]

Caylus

Niby wszystko działa, ale gra nijak mnie nie bawi. może dlatego, że kojarzy mi się z jakimś takim ponuractwem (kolorystyka?)

[Czochrun]

Zdecydowanie Osadnicy. Naprawdę dałem tej grze wiele szans, ale to co zrobiła z naszym towarzystwem pod czas wakacyjnego urlopu nie wybaczę jej nigdy. Straciliśmy 2 godziny na to by właściciel gry stwierdził, że to nie gra jest do #$@# tylko towarzystwo bo przecież w tę grę gra się tak "fajowo".

Ogólnie sam temat jest dość dziwny. Z jednej strony gdy ktoś wymienia grę, która mi nie pasuje nasuwa mi się myśl: "O jak dobrze! Nie tylko mnie to dotyczy. Czyli jednak mam rację, że coś z grą jest nie tak!"
Z drugiej strony gdy ktoś wymieni tytuł dla mnie bombowy: "WTF?? Jak można tego nie lubić? Jak można besztać tak dobrą grę!"

Spoiler:

A i jeszcze jedno. Jestem ciekaw czy można by zrobić wykaz pokazujący za czym przepadają ci co nie lubią danej gry. Czy ci co odrzucają powiedzmy "Agricolę" wielbią ten sam tytuł?

[Legun]

A i jeszcze jedno. Jestem ciekaw czy można by zrobić wykaz pokazujący za czym przepadają ci co nie lubią danej gry. Czy ci co odrzucają powiedzmy "Agricolę" wielbią ten sam tytuł?

Temat był kiedyś poruszany przy okazji dyskusji o wyższości Osadników nad Jaskiniowcami (Stone Age) i odwrotnie:

Dyskusje o wyższości Epoki Kamienia nad Osadnikami to moim zdaniem dyskusja o wyższości niebieskiej interakcji nad żółtą (http://www.gry-planszowe.pl/forum/viewt ... =1&t=17340). Tu zaś ocena zależy od profilu charakterologicznego dyskutanta. Niebieskiego optymalizatora Osadnicy mogą zrażać - to ohydne uzależnienie od handlu, czyli przychylności innych (losowość da się ograniczyć kartami), ciągłe tracenie czasu na gadanie, etc. Natomiast EK to koszmar dla Żółtego - nie można nikogo do niczego podpuścić, na nikim pożerować - nic tylko kalkulacja, gromadzenie zasobów pod z góry wybrane ścieżki rozwoju etc. Każdy sobie rzepkę skrobie. Inny nie jest żadną inspiracją, ani choćby poputczikiem - jest co najwyżej bezosobową przeszkodą, która zajęła chatkę, w której właśnie się chciałem rozmnażać .

[macike]

A i jeszcze jedno. Jestem ciekaw czy można by zrobić wykaz pokazujący za czym przepadają ci co nie lubią danej gry. Czy ci co odrzucają powiedzmy "Agricolę" wielbią ten sam tytuł?

Nie jestem w stanie tego teraz sprawdzić, ale na BGG była chyba możliwość obejrzenia korelacji swoich ocen z innym użytkownikiem.
Niewykluczone, że był jakiś osobny wątek - ktoś napisał jakiś skrypcik, który protrafił to zrobić. Nie pamiętam dokładnie.

[FortArt]

Nie jestem w stanie tego teraz sprawdzić, ale na BGG była chyba możliwość obejrzenia korelacji swoich ocen z innym użytkownikiem.
Niewykluczone, że był jakiś osobny wątek - ktoś napisał jakiś skrypcik, który protrafił to zrobić. Nie pamiętam dokładnie.

Tu jest:
http://www.lautapeliopas.fi/bgg/correlation.php

[MarcinG]

Android Netrunner: po prostu ta gra mnie nie pociąga a nawet odpycha, wszyscy się nią zachwycają (aktualnie chyba 5 pozycja na BGG) może jest to spowodowane tym że nie lubię ciężkich karcianek, zwyczajnie gra nie przypadła mi do gustu i raczej nic się nie zmieni.

[Curiosity]

Gra o Tron
Może to dlatego, że nie czytałem Sagi, ani nie oglądałem serialu... a może dlatego, że nie lubię mechaniki area control i worker placement. W każdym razie - kupiłem ją pod wpływem porady "geniusza", który twierdził, że skoro podoba mi się BSG, to GoT spodoba mi się również, bo jest lepsza

Zagrałem jeden raz - w ekipie 2 wyjadaczy i 3 świeżaków. Do gry zniechęciło mnie to, że od pewnego momentu (na skutek zdrady) moja obecność przy planszy stała się czysto towarzyska - nie byłem w stanie zrobić nic ciekawego i stanowiłem tylko tło dla rozgrywek. Takie coś mi się nie podoba i tego nie lubię, tak samo jak nie cierpię gier, w trakcie których ktoś może odpaść (a do końca jeszcze dwie godziny rozgrywki...)

Szczęśliwie wkrótce nakład został wymieciony z półek sklepowych, więc udało mi się jej pozbyć bez straty.

[macike]

Gra o Tron
Może to dlatego, że nie czytałem Sagi, ani nie oglądałem serialu...

Nie... nie dlatego. Saga jest jak telenowela brazylijska. Gdyby ją odchudzić do istotnych treści (ze 20-30% faktycznej objętośći) byłaby może ok.
Serialu nie oglądałem, po sadze mnie nie ciągnie.
GoT jak na grę dyplomatyczno negocjacyjną zdaje mi się zbyt wyliczalna. No i ciągnie się niemiłosiernie. To nie jest efektywnie wykorzystany czas.
Wolę Mare Nostrum ME.

[RunMan]

Ja sam nie jestem fanem gier, w których dochodzi do bezpośredniej militarnej konfrontacji, ale jak dla mnie GoT jest naprawdę dobry - lubię ten ciężki klimat wiszący nad planszą, gdzie nikt nikomu nie ufa, a nóż wbity w plecy to codzienność. Jeżeli nie jesteś na to gotowy i nie masz w zanadrzu planu B, to faktycznie można dość szybko odpaść. Zdradź, albo zostań zdradzony - klimat gry świetnie oddaje klimat całej sagi

[Baartoszz]

Jeżeli nie jesteś na to gotowy i nie masz w zanadrzu planu B, to faktycznie można dość szybko odpaść.

I czekać na resztę pozostałe 4 godziny, albo co gorsza być statystą z jednym zamkiem, bo nikomu nie jest po drodze Cię dobijać...

Zdradź, albo zostań zdradzony - klimat gry świetnie oddaje klimat całej sagi

Zostań zdradzony, nie miej szansy na zwycięstwo, a żeby zakończyć agonię poddaj pierwszemu lepszemu przeciwnikowi swoje dwa ostatnie zamki, dzięki którym on wygra. Ten kingmaking jest po prostu straszny i tak kuszący dla przegrywającej osoby, że trzeba mieć naprawdę graczy o żelaznej dyscyplinie żeby w to normalnie zagrać.

[Furia]

Zostań zdradzony, nie miej szansy na zwycięstwo, a żeby zakończyć agonię poddaj pierwszemu lepszemu przeciwnikowi swoje dwa ostatnie zamki, dzięki którym on wygra. Ten kingmaking jest po prostu straszny i tak kuszący dla przegrywającej osoby, że trzeba mieć naprawdę graczy o żelaznej dyscyplinie żeby w to normalnie zagrać.

Po kilku właśnie takich partiach pozbyłam się GoTa.

[prz22]

Zostań zdradzony, nie miej szansy na zwycięstwo, a żeby zakończyć agonię poddaj pierwszemu lepszemu przeciwnikowi swoje dwa ostatnie zamki, dzięki którym on wygra. Ten kingmaking jest po prostu straszny i tak kuszący dla przegrywającej osoby, że trzeba mieć naprawdę graczy o żelaznej dyscyplinie żeby w to normalnie zagrać.

Po kilku właśnie takich partiach pozbyłam się GoTa.

Ja wolałem zapobiec, aniżeli leczyć i po jednej takiej rozgrywce u kumpla wiedziałem, że nie kupię;)

[jolietjake]

Zagrałem jeden raz - w ekipie 2 wyjadaczy i 3 świeżaków. Do gry zniechęciło mnie to, że od pewnego momentu (na skutek zdrady) moja obecność przy planszy stała się czysto towarzyska - nie byłem w stanie zrobić nic ciekawego i stanowiłem tylko tło dla rozgrywek. Takie coś mi się nie podoba i tego nie lubię, tak samo jak nie cierpię gier, w trakcie których ktoś może odpaść (a do końca jeszcze dwie godziny rozgrywki...)

Napisałem dokładnie to samo chyba nawet w tym samym temacie. Motyw odpadania (i to nie jako coś rzadko spotykanego) to dla mnie duży minus w projekcie gry. Gorsze jednak jest to, że to odpadnięcie może być de facto nie z Twojej winy czy błędu... Nie lubie właśnie jak czyjś błąd nie tylko pogarsza jego sytuacje, ale też twoją...

[Dabi]

A czym się różni odpadnięcie w takiej Grze o Tron (której swoją drogą nie jestem fanem z zupełnie innego powodu) od braku realnej szansy na zwycięstwo w jakiejś grze o uprawianiu marchewki? Zostaję przy stole aby móc sobie dalej pouprawiać marcheweczki chociaż wiem, że nie wygram bo straciłem ileś tam punktów.

[nahar]

A tym, że w GoT wystarczy jeden wygadany i odpadasz, a w marchewce najczęściej to tylko i wyłącznie Twoja wina.
Dlatego nie lube gier, gdzie pokoje i sojusze zawiera się "na gębę".

[Dabi]

No to w takim wypadku tu nie chodzi o samą kwestię odpadania tylko o kwestię sojuszy na gębę i interakcję bezpośrednią.
Bycie wygadanym to w niektórych grach umiejętność tak cenna jak w innych bycie chodzącym kalkulatorem. Ktoś kto siada do tego typu gry a źle się czuję w czymś co jest podstawą jej mechaniki to troszkę sam jest w pewnym stopniu winien.

Oddawanie zamków "bo nie mam szans" może się również zdarzyć w grach marchewkowych. Czasami może być równie spektakularne.

A GoTa mało cenię ze względu na zbytnią matematyczność oraz to, że gra tak zakłada zdradzanie się, że nie jest to żadnym zaskoczeniem i wyjątkowo słabo się sprawdza jeśli ktoś postanawia nie wchodzić w sojusze aby go nikt nie zdradził. Zdarzyła mi się taka partia i to była mordęga.

[Pasza26]

Dlatego nie lube gier, gdzie pokoje i sojusze zawiera się "na gębę".

Fajnie rozwiązali ten problem w Eclipse (punkty ujemne za karte zdrajcy) i w Rexie (zawieranie/zrywanie gdy wyjdzie karta wydarzen). Dzięki takim rozwiązaniom można w miarę normalnie planować swoje ruchy, a nie bunkrować sie przez 3/4 gry w obawie że sojusznik wjedzie nam w zamek.

Tak jak pisaliście, GoT stracił dla mnie urok, gdy po kilku grach już na początku losując Lannisterów wiedzialem kto mnie będzie bił, gdzie mnie będzie bił i komu trzeba się podlizywać, żeby po 3-4 turach nadal być w grze.
W drugiej edycji jeszcze niepotrzebno ujednolicono karty pomiedzy rodami i zabiło to element zaskoczenia przy walkach.

[Baartoszz]

Dlatego nie lube gier, gdzie pokoje i sojusze zawiera się "na gębę".

Mój kumpel miał kiedyś Juntę. Uwielbiałem sojusze na gębę, zdradzanie się, nóż w plecach i kłótnie po grze. Tam nie było tego problemu co w GoT, bo forsa (czyli punkty) była tajna i jak ktoś przegrywał, to o tym nie wiedział i grał dalej normalnie. Uwielbiałem tę grę.

Oddawanie zamków "bo nie mam szans" może się również zdarzyć w grach marchewkowych. Czasami może być równie spektakularne.

To że są inne beznadziejne gry nie sprawia, że GoT będzie dobra. Wymień tytuł, w którym ten problem występuje, to ja powiem, że ta gra też jest z tego powodu słaba. Ten argument ani trochę nie broni GoT.

A GoTa mało cenię ze względu na zbytnią matematyczność oraz to, że gra tak zakłada zdradzanie się, że nie jest to żadnym zaskoczeniem i wyjątkowo słabo się sprawdza jeśli ktoś postanawia nie wchodzić w sojusze aby go nikt nie zdradził. Zdarzyła mi się taka partia i to była mordęga.

Polecam Juntę. Tam w sumie też trzeba czasem kogoś zdradzić, ale w każdej rundzie gracze są zmuszani do osiągania sojuszów/kompromisów.

[nahar]

Tak naprawdę to z grą w GoT są tym mniejsze problemy im równiejsza jest ekipa grająca.

[Pawelec123456]

A czym się różni odpadnięcie w takiej Grze o Tron (której swoją drogą nie jestem fanem z zupełnie innego powodu) od braku realnej szansy na zwycięstwo w jakiejś grze o uprawianiu marchewki? Zostaję przy stole aby móc sobie dalej pouprawiać marcheweczki chociaż wiem, że nie wygram bo straciłem ileś tam punktów.

Bo zamiast dalej uprawiać te marcheweczki zabieram z planszy całe jedzenie albo wszystkie zwierzaki i inni muszą iść na żebry albo szlachtować inwentarz, po drodze łapiąc minus

Oddawanie zamków "bo nie mam szans" może się również zdarzyć w grach marchewkowych. Czasami może być równie spektakularne.

W takich momentach Agricola wymaga przejścia na ofensywę. Ta gra raczej niczyich szans definitywnie nie przekreśla, inną kwestią jest umiejętność aktywnego blokowania przeciwników ("Zatrudniasz tego pomocnika, żeby przerabiać warzywa na 5 żywności? - Chyba w tej kolejce wezmę marcheweczkę... I w następnej też. I jeszcze w następnej... W sumie to uwielbiam marchew.").

Uwaga! Treść niebezpiecznie kontrowersyjna, czytać z zachowaniem szczególnej ostrożności:

Spoiler:

Są tylko 2 powody, dla których ludzie nie lubią Agri: nie mają dla niej dość czasu albo nie umieją w nią grać. Ta gra zawsze oferuje jakąś opcję, zawsze jakieś pole jest wolne. "Trzeba nauczyć się tańczyć w jej rytmie i przyzwyczaić do tego, że odchodzi od instrumentu na frazę przed kodą."

[Dabi]

W takich momentach Agricola wymaga przejścia na ofensywę. Ta gra raczej niczyich szans definitywnie nie przekreśla, inną kwestią jest umiejętność aktywnego blokowania przeciwników ("Zatrudniasz tego pomocnika, żeby przerabiać warzywa na 5 żywności? - Chyba w tej kolejce wezmę marcheweczkę... I w następnej też. I jeszcze w następnej... W sumie to uwielbiam marchew.").

Są tylko 2 powody, dla których ludzie nie lubią Agri: nie mają dla niej dość czasu albo nie umieją w nią grać. Ta gra zawsze oferuje jakąś opcję, zawsze jakieś pole jest wolne. "Trzeba nauczyć się tańczyć w jej rytmie i przyzwyczaić do tego, że odchodzi od instrumentu na frazę przed kodą."

Nie do końca zrozumiałeś. Chodzi tu o to, że w wyniku pewnych działań zarówno własnych jak i innych graczy (zależnie od gry) może się zdarzyć, że nie ma mam szans na zwycięstwo a więc po co mam się męczyć. Tylko ten zarzut pojawił się w stosunku do gry takiej jak GoT podczas gdy jest on uniwersalnym.
Nie miałem tu na myśli Agricoli ale raczej pewną grupę gier która nieodparcie kojarzy mi się z uprawianiem marchewki.

Są gry gdzie bycie niewygadanym i knującym to taki sam błąd jak niepoliczenie odpowiednio zysków i strat z podejmowanych akcji uprawy marchewki.

A tak na marginesie powodów dla których ktoś nie lubi Agricoli może być całe mnóstwo - nigdy bym nie używał tak ostrych argumentów

Inna rzecz, że nawet będąc przekonanym o totalnej porażce (choć nie wiem, czy kiedykolwiek jest to aż tak ewidentne) można jeszcze się z tymi marchewkami zmagać i z rundy na rundę obserwować jakiś progres, a nie powtórkę z trzech rozbiorów.

Dla niektórych jest to jeszcze mniej interesujące niż obserwowanie powtórki z trzech rozbiorów.

[Legun]

Są tylko 2 powody, dla których ludzie nie lubią Agri: nie mają dla niej dość czasu albo nie umieją w nią grać.

Jest na pewno jeden główny powód, dla którego ludzie popełniają błędy w komunikacji - mają kłopot z wyobrażeniem sobie, że inni są naprawdę inni, nie zaś tylko trochę głupsi

[kwiatosz]

Są tylko 2 powody, dla których ludzie nie lubią Agri: nie mają dla niej dość czasu albo nie umieją w nią grać.

Jest na pewno jeden główny powód, dla którego ludzie popełniają błędy w komunikacji - mają kłopot z wyobrażeniem sobie, że inni są naprawdę inni, nie zaś tylko trochę głupsi

Ostatnio używałem tego argumentu, żeby wytłumaczyć, że to naprawdę nie jest tak, że nie umiem grać w Relica, tylko że uważam go za słabą grę. 2 godziny, a i tak nie jestem pewien sukcesu...

Szczera prawda.

[Pawelec123456]

Matko kochana, przepraszam za zamieszanie. Intencje nie były złe. Jak tak czytam to co napisałem to chyba coś mi było. Ten cytat na końcu z Brzostowskiego... Skąd on się tam wziął?

Jest na pewno jeden główny powód, dla którego ludzie popełniają błędy w komunikacji - mają kłopot z wyobrażeniem sobie, że inni są naprawdę inni, nie zaś tylko trochę głupsi

Trzeba jeszcze dodać, że wszyscy bez wyjątku popełniamy błędy. A ja to chyba nawet częściej niż pozostali...

Ostatnio używałem tego argumentu, żeby wytłumaczyć, że to naprawdę nie jest tak, że nie umiem grać w Relica, tylko że uważam go za słabą grę. 2 godziny, a i tak nie jestem pewien sukcesu... Szczera prawda.

Mam to samo przy wyciąganiu na stół Osadników z kostkami. No po prostu nie mogę, z kostkami to nie ma sensu, jak tak to idę do kolektury, może chociaż pieniądze do domu przyniosę, szanse mam te same...

Wracając do tematu wątku: GoT mi też nie leży. Takie to jakieś dziwne. Książki są genialne, może po grze spodziewałem się takiego samego poziomu...