ja_n pisze:Druga trójka (Pancho, DonSimon i ja) zagrała w Mykerinosa. Wygrał Pancho, gra jest bardzo dobra - z pewnością godna polecenia.
Rozgrywka była zacięta. Jana stopniowo, ale regularnie dało się neutralizować. Albo Don Simon zdobywał większość parceli albo ja. Przewagą Simona byli mecenasi wysyłający współpracowników do muzeum oraz babka dostarczająca dodatkowego gościa. Ja postawiłem na zdobywaniu wielu punktów od razu z parceli oraz różnorodność - miałem każdy typ mecenasa. Później skocentrowałem się jeszcze na dwóch typach pomocników, pierwszym, który daje 3 kostki na rozszerzenie wykopaliska oraz drugim co pozwala budować na piramidach. Generalnie pojawiła się teza, że gościu budujący na piramidach jest najsłabszy. To możliwe, ale też może w sytuacjach konfliktowych roztrzygnąć przewagę w strefie przez wstawienie współpracownika na piramidzie. Akurat nie było takich sytuacji, co nie zmienia faktu, że mogą sie pojawić. Tak więc nie ignorowałbym jego zdolności. Ostatecznie udało mi się pokonać Don Simona jednym punktem przewagi.
ja_n pisze:Dziwny początek został sprowokowany przeze mnie, ponieważ jako rolnik spłukałem się do zera z pieniędzy. [CIACH] Ten incydent wielce jednak rozbawił Pancho - nie wiem dlaczego.
Hehe, ja mogę przypomnieć dlaczego
zresztą cała trójka graczy ubawiła się przy tym setnie
Mianowicie podczas ostatniej rozgrywki ktoś wysnuł wniosek, że w grze jest bug. Jeżeli jako chłop zostanie ci zero kasy i nie będziesz miał żadnych ciekawych kart na ręce to nic nie będziesz w stanie zrobić, nie będziesz mógł się odbić od dna. Wtedy właśnie jan powiedział pamiętne "Przecież nikt o zdrowych zmysłach tego nie zrobi". Wczoraj gramy i jan oczywiście wpadł w pułapkę bankructwa
ja_n pisze: Wygrała tym razem Paulina, choć przy stole o tym nie wiedzieliśmy - Paulina i Pancho mieli po równo punktów a remisy rozstrzyga zbudowanie jak najwyższego piętra Torre del Mangia (lub jeśli żaden ze zwycięzców nie budował wieży - rozstrzygają pieniądze).
Tak, też sprawdzałem w instrukcji. Rozgrywke wygrała tym razem Paulina. Tradycyjnie prawdziwy pojedynek tytanów w Sienie jest między mną a Pauliną
W niedziele wygrałem ja, przewagą jednego punktu nad Pauliną. Wczoraj zremisowaliśmy razem, ale Paulina wybudowała wyższą wieżę
To się nazywają emocje
ja_n pisze: Gra była bardzo zacięta i emocjonująca i w odczuciu graczy zaprzeczyła wcześniejszym obawom o istnienie jednej wygrywającej strategii. W przypadku Sieny sprawdza się porzekadło "apetyt rośnie w miarę jedzenia" - kolejne rozgrywki potwierdzaej klasę.
Tak Siena to świetna gra, perełka na rynku. Podczas drugiej partii udało nam sie już przyśpieszyć rozgrywkę. Gracze są już dobrze uświadomieni i brak opisów na kartach i planszy nie przeszkadza zbytnio. Choć jednak przynajmniej trzy możliwości zostały wykorzystywane przez jana, o których ani ja, ani draco nie pamiętaliśmy. Mianowicie: wysyłanie żebraka do gospody, wysyłanie dziwki do gospody gdy jest już tam gracz oraz zostawanie skąpcem. Fajnie się obserwowało minę Don Simona jak mu tłumaczyliśmy gdzie rozmieszcza się zasoby i w jaki sposób (mówiąc krótko rzuca się je po prostu na planszę, a na planszy teoretycznie nie ma żadnych narysowanych miejsc gdzie powinien znajdować sie zasób). Był trochę zszokowany tym co zobaczył, tak jak my z draco w niedziele
Tak jak ostatnio dyskutowaliśmy przyjąłem taktykę, żeby szybko zostać kupcem. Zresztą reszta graczy próbowała tego samego. Jak się okazało nie jest to wcale takie proste. Fajne karty drogo kosztują, a to powoduje, że co raz bardziej oddalasz się od wizji społecznego awansu. W końcu udało mi się zostać kupcem jako pierwszy, bo użyłem trzech kart gospody. Daje to możliwość wybrania się do gospody na karty i wygranie w nich 20 florenów. Będąc kupcem od razu skoncentrowałem się na kartach z punktami zwycięstwa. Aby wyciągnąc ich jak najwięcej zanim pojawią się pozostali gracze. Jak się później okazało miałem na to 5 tur. W ciągu tych tur 3 razy sięgałem do talii kart z punktami zwycięstwa i widziałem 5 kart (czasami można brać 2 dwie karty od razu, a słabszą się odrzuca). I normalnie szok. 5 kart do których się dobrałem to były jedynki (a w talii są karty od 1 do 4 punktów zwycięstwa). Jeżeli dobrałbym się do dobrych kart to raczej już gracze nie dogoniliby mnie nawet w etapie bankiera. A tak skończyło się na tym, że moja przewaga była minimalna
Cóż takie życie.
Rozgrywka była świetna, Siena znowu pokazała, że jest niesamowitą grą. Warto jeszcze dodać, że jan pobił rekord pędraka i zaliczył za jednym razem 13 prostytutek podczas pobytu w gospodzie. Mrożący krew w żyłach wynik
- zrobiłem tam dwa dobre interesy dzięki zagraniu odpowiednich kart, jednak przechodząc koło gospody/domu publicznego skusiłem się na wstąpienie do tego miejsca występku (zagranie obligatoryjne). Zagościłem tam już na całą noc w towarzystwie 9 cór Koryntu. Poznałem wszytkie nałożnice w Siennie. Wchodząc byłem najbogatszym człowiekiem w północnych Włoszech, gdy wychodziłem mogłem uścisnąć dłoń mijajacego mnie żebraka. Po woli odkuwałem się po tych drogich przyjemnosciach, nawet budowałem kolejne piętra wieży i nieoczekiwanie na zakończenie znowu dysponowałem największa fortuną - jednak kasa nie decyduje o zwycięstwie stąd moje 3 miejsce. 
.
